Eiland Amorgos


Welkom bij eilandamorgos.nl

Reisverslag: Verrassend Amorgos!

Tekst en foto's Amorgos: Jorgos Nikolidakis

Wat is eilandhoppen toch leuk! En hier ben ik dan op het eiland Amorgos, het is vandaag vrijdag 3 juli. Ik heb zoveel goeds over Amorgos gehoord en ik ben erg blij dat ik hier nu ook daadwerkelijk ben. Bij aankomst in de haven van haven van Katapola heb ik meteen een goed gevoel. Het ziet er allemaal prachtig en erg gezellig uit, de baai met een mooi strand, de dorpjes met witgekalkte huisjes, het achterland met de bergen. Hier hou ik van! Het is half drie, ik heb dus ruim de tijd om vandaag al het een en ander te zien. Het eerste wat ik moet doen is inchecken bij het appartement en vervolgens een auto huren.

Ik loop naar de appartementen die ik gisterenavond pas geboekt heb toen ik nog op Folegandros was. Ik vraag de weg aan een meneer die, zo vertelt hij, zelf ook appartementen heeft, maar hij brengt me er naartoe, erg collegiaal van hem. Dimitris, zo heet de eigenaar, verwelkomt mij met een glaasje rakomelo, dat is het drankje dat ik eerder ook op Folegandros heb gedronken, raki met honing. Deze is wel koud in tegenstelling tot de drank die ik op Folegandros geserveerd kreeg. ‘Rakomelo’ wordt veel op Amorgos geproduceerd en is populair op het eiland vertelt Dimitris mij. Ik laat mijn spullen achter en ga een stukje in Katapola wandelen. Het is erg gemoedelijk! Ik zie hier veel zeilboten, zelfs eentje uit Nederland, waarop staat ‘Elegast Noordwijk’. Amorgos is een topbestemming voor zeilers, dat is duidelijk, want aan de kade zie ik tientallen zeilboten drijven! Ik loop binnen bij een autoverhuurbedrijf en huur een auto voor drie dagen. De kosten zijn €90. Ik schat in dat ik drie dagen nodig heb om Amorgos te ontdekken. Amorgos is een langwerpig, bergachtig eiland met een lengte van 32 kilometer en een maximale breedte van twaalf kilometer, dat moet dus goed te doen zijn in drie dagen.


Eilandhoppen Amorgos Naxos Griekse Gids Reizen Kaart Griekenland Griekse Gids Reizen ;

Chora Amorgos

Ik rijd naar de hoofdstad om te zien hoe het daar is. Via een kronkelige weg rijd ik de heuvels in richting ‘Chora Amorgos’. Ook deze hoofdstad heet dus Chora, net zoals op de eilanden Ios en Folegandros die ik de afgelopen dagen bezocht heb. Onderweg merk ik op dat er vanaf de hellingen van de heuvel een fantastisch uitzicht is op de baai van Katapola. Hier moet ik echt voor stoppen! Een paar minuten later kom ik bij het hoogste punt van de heuvel en daar verschijnt opeens Chora. Het stadje ziet er geweldig mooi uit, ik zie aan de linkerkant het beroemde kasteel en aan de rechterkant, op de hoogste rand van de heuvels meerdere windmolens. Een plaatje dat schilders graag op doek zouden willen vastleggen! Ik parkeer de auto op een grote parkeerplaats en loop het stadje in, het is zo mooi, zo verzorgd, zo wit! Het is gezellig, er zijn smalle steegjes, kleine pleinen, veel winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes. Het is overal erg gezellig. Ik heb een uurtje rondgelopen en erg genoten van alles wat ik zag. Hier wil morgen overdag zeker terugkomen.

Katapola

Het is inmiddels laat in de middag, via de bochtige weg rijd ik weer terug richting Katapola, dat maar vijf kilometer van Chora Amorgos ligt. Bij de terrasjes ruik ik allerlei heerlijke geuren, op een hoek zie ik een traditioneel Grieks gebakswinkeltje, daar loop ik even binnen, want ik heb zin in iets lekkers! In het winkeltje is het druk, allemaal toeristen die verschillende lekkernijen bestellen voor op de kamer of het balkonnetje. Als ik die gebakjes zie, dan moet ik me echt inhouden! Ik bestel een ‘Chocolatina’ en ga buiten aan een tafel zitten. Wat een genot, zowel de algehele sfeer met de heen en weer slenterende mensen als de ‘Chocolatina’. Wat ik erg leuk vind in Katapola is dat het niet zo groot en massaal is. Het is gezellig druk. In Katapola zijn veel leuke terrasjes en winkeltjes. Aan de kade kun je lekker wandelen, de hele baai rond. Dat heb ik daarna gedaan en dat is erg leuk! Op alle terrassen zitten mensen, Grieken en toeristen door elkaar, in de zee wordt gezwommen en ik zie fietsende kinderen op straat. Nadat ik me even opgefrist heb in de kamer, is het is ondertussen een uur of negen, en ik loop richting de haven. Ik kijk naar de veel leuke terrassen, maar ik kies voor de vistaverne Akrogiali, die me door Dimitris van het appartement ‘Aegean of Amorgos’ eerder in de middag, is aanbevolen. De vistaverne is van Babis, een fervent duiker. Zijn broer Kostas helpt in de bediening. Aan de muur hangt een foto waar Babis te zien is met een vis van 52 kilo! Terwijl we aan het praten zijn krijg ik bericht van Wendy uit Nederland dat in het nieuws gezegd wordt dat er schaarste in voeding is op de Cycladen. Ik breng de boodschap meteen over aan Babis en zijn verraste blik spreekt boekdelen. We moeten er allebei hard om lachen. Ik vind het raar want op alle terrasjes bij alle restaurants zitten mensen gewoon lekker te eten en zoiets heb ik hier niemand horen vertellen. Babis voegt eraan toe: “Eergisteren waren hier 600 zeilboten (regatta race), we hebben als gemeenschap aan iedereen gratis eten en drinken gegeven!”. Als ik Wendy hoor dan lijkt de berichtgeving over Griekenland in Nederland “ietwat doorgeslagen”. (Om het netjes te zeggen) Na het diner ga ik nog even wandelen in ‘Katapola’ en bij een gezellig café aan de kade neem ik nog een drankje voordat ik ga slapen. Het is inmiddels donker, maar het wordt drukker aan de kade.


Klooster Chozoviotissa

Het is vroeg in de ochtend en mijn eerste bestemming is vandaag het beroemde klooster Chozoviotissa in het oosten van het eiland. Om van het dorp Katapola naar het klooster van Chozoviotissa te rijden, moet je eerst langs Chora, de hoofdstad van Amorgos om vervolgens aan de oostkust van Amorgos, het klooster te bereiken. Het is niet ver van Katapola want binnen 25 minuten ben ik er al. Chozoviotissa is een indrukwekkend klooster met een rijke historie, het ligt tegen de kliffen van steile rotsen, uitkijkend op de zee. Ik parkeer de auto op een open ruimte waar een klein souvenirwinkeltje is, en loop de meer dan 300 trappen omhoog. Hoe dichter ik het klooster nader, des te indrukwekkender het wordt. Het klooster bestaat uit acht etages en heeft een maximale breedte van vijf meter! Via een klein deurtje, waar ik goed moet bukken, loop ik het klooster in. De ruimte is zeer smal. Er hangt allerlei kleding aan kapstokken. Om het klooster te betreden moet je namelijk netjes gekleed zijn. Met netjes bedoelt men geen korte broeken, geen korte rokken en geen mouwloze shirts. Ik heb een bermuda aan, dus ik trek een lange broek er overheen. Vanaf daar loop ik via een smalle trap naar boven en kom in een andere ruimte uit, een of meerdere etages hoger. Ik hoor een stem roepen, “Kom maar naar boven!”. Ik kom een kamer binnen waar zich pater Theofilos, twee mannen en een jongen bevinden. Ze begroeten mij vriendelijk. Naast die kamer bevindt zich de keuken van het klooster en aan de andere kant een kamer waar allerlei iconen, foto’s en schilderijen hangen van geestelijken uit de eeuwenlange historie van het klooster. Een van de mannen vraagt me vriendelijk of ik koffie wil drinken. Ik bestel een Griekse koffie en even later wordt de koffie samen met een glaasje rakomelo (raki met honing) aan me geserveerd! Perfect, het is negen uur ‘s ochtends, goed om met een rakomelo de dag te beginnen! Even later krijg ik twee plakjes cake erbij, wat een gastvrijheid! Daar zit ik dan vroeg in de ochtend tussen onbekende mensen. Ik praat met ze over van alles en nog wat. Iets later krijg ik een rondleiding door het klooster heen. Het verhaal over het klooster is erg indrukwekkend. Het klooster is door de Byzantijnse Keizer Alexios de Eerste Komninos in de elfde eeuw gesticht, omdat hier op wonderbaarlijke wijze, een icoon van de Heilige Moeder uit het Palestijnse Chozovo (bij Jericho in Israël) terecht zou zijn gekomen. Wanneer ik foto’s van het klooster van het Palestijnse Chozovo bekijk, dan zie ik sterke gelijkenissen met dit klooster. Het ligt ook tegen de hellingen van hoge rotsen, even spectaculair. Ik krijg een rondleiding door het klooster en in de kerk en allerlei verhalen van nu en van eeuwen geleden worden mij verteld. In de kerk hangt de wonderbaarlijke icoon van Moeder Maria en heel veel zilveren en gouden voorwerpen die iets uitbeelden zoals een arm, een mens, een hart en veel meer. Ook wordt me het verhaal verteld van een Nederlandse vrouw die niet zwanger kon worden en de dokters in Nederland gaven haar geen kans om moeder te worden. Ze kwam hier bidden en de hulp van Maria vragen, ze maakte een gelofte. Een paar jaar later kwam ze terug naar het klooster, ze was inmiddels moeder, ze bracht een klein zilveren kruis om Maria te bedanken. Even later neem ik afscheid van pater Theofilos en de rest en beloof hun een Griekse Gids Glossy toe te sturen.

Agios Georgios Varsamitis

Ik rij nu voorbij Chora, dat ik vanmiddag opnieuw wil bezoeken, richting het zuidwesten van het eiland, daar zou in een kleine baai een beroemd scheepswrak liggen. De streek waar het scheepswrak ligt heet Kato Meria en het scheepswrak moet bij het dorp Kalotaristissa liggen. Onderweg zie ik aan de rechterkant een klooster waar heel veel auto’s staan. Het klooster heet Agios Georgios Varsamitis. Ik ken het toevallig omdat ik een documentaire heb gezien over de enige non die in het klooster is. Dit klooster is gebouwd op dezelfde plek waar vroeger in de oudheid een orakel was en waar water uit de grond vloeide. Ik loop naar het klooster, het ziet er prachtig uit, de wit gekalkte muren steken geweldig af met de kleurrijke bloemen die het klooster omgeven. Naast de kerk is een kamer waar lawaai vandaan komt. De deur staat op een kier en ik zie dat er wel twintig mensen aan een grote tafel samen zitten te lunchen. Opeens komt een jonge vrouw naar buiten: “Mijnheer, kom maar naar binnen hoor, we hebben koffie, we hebben thee en we hebben lekkere hapjes”. Ik loop naar binnen en aan het hoofd van de tafel zit de non die ik van de documentaire kende, ze glimlacht zeer vriendelijk en zwaait naar me, “Welkom, ga maar zitten”. Een andere vrouw brengt me een schotel met spinazietaart en allerlei koekjes. “Wat wil je drinken?” zegt ze. Daar gaan we weer! Ik heb weer mazzel. Het gesprek aan tafel gaat over de maatschappij die hard achteruitgaat. Over de liefde die men voor de medemens vaak niet meer heeft. Over het egoïsme en het materialisme dat ons leven domineert. Het enige waar alles om lijkt te draaien is geld. Net alsof het leven geen andere waarden heeft. Tegenwoordig is het ieder voor zich, er is geen tolerantie meer, geen vergevingsgezindheid, geen medeleven. Kijk maar naar de politiek, zowel nationaal als internationaal is de conclusie.

Scheepswrak Amorgos

Vanaf het klooster rijd ik naar het scheepswrak. Ik zie het in een het baaitje dat ‘Liveros’ heet, half gezonken in het ondiepe water liggen. Er zijn meerdere toeristen die hier een foto willen maken, zo’n scheepswrak van dichtbij zien heeft wel wat. Iets verder liggen enkele zeer leuke stranden, het mooiste is dat van Kalotaritissa dat in een gesloten baai ligt en waar veel vissersbootjes drijven. Deze streek heet, Kato Meria, hier zijn een aantal kleine dorpen zoals Kamari, Vroutsi, Arkesini en Kolofana. Het zijn allemaal zeer rustige dorpen met weinig inwoners. In deze streek zijn een aantal afgelegen stranden. Op de terugweg stop ik weer in Chora. De hoofdstad van hoofdstad van Amorgos ligt trouwens maar een kleine vijf minuten van het klooster Chozoviotissa, dat ik in de ochtend heb bezocht. Chora ligt tussen allerlei heuvels en valt op door de witte huisjes en molens . Ik wandel weer door de smalle steegjes en geniet opnieuw van het stadje. Het is inmiddels middag en ik zie een leuk restaurantje in het hart van het dorp. Ik ga binnen zitten, het ziet er leuk uit en de airco staat aan. De ober spreekt met een Kretenzisch dialect en als je, zoals ik, ook uit Kreta komt, dan hoor je dat meteen. Zijn naam is Venizelos en hij komt inderdaad uit Kreta! Zijn vrouw komt uit Amorgos, zo zie je maar wat liefde met een man kan doen! We raken aan de praat en vertellen allerlei verhalen aan elkaar. Ondertussen wil ik de lunch bestellen: “Wat raad je me aan?” is de vraag die ik aan Venizelos stel. “Gekookte haan in tomatensaus en wijn met ‘penne pasta’, gemaakt door mijn schoonmoeder” is wat Venizelos mij voorstelt. Het is niet iets wat ik één, twee, drie zou bestellen, toch doe ik het, ik kan de schoonmoeder van Venizelos toch niet beledigen?


Even later wordt de maaltijd geserveerd en wat is het lekker! Na de lunch bestel ik nog een sterke Griekse koffie. Venizelos vertelt me ondertussen dat hij met zijn vrouw in de winter naar Nederland wil komen en natuurlijk geef ik hem wat tips. Op dat moment word ik op de rug getikt door een mevrouw: “Hé de Griekse Gids” zegt ze. Marion, zo heet ze, is Nederlands en is met een Engelsman uit Devon in zuidwest Engeland (David) getrouwd. Ze is gek op Griekenland en heeft bijna alle Griekse eilanden gezien. Ze vertelt me dat ze op Andros en Kea was en daar leuk gewandeld heeft. Vanaf Amorgos gaat ze nog naar Naxos een paar dagen en dan terug via Athene naar Engeland. Zij is dol op het Griekse eten, de eilanden en ‘last but not least’ de vriendelijke mensen.

Tevreden rijd ik vanaf Chora in noordelijke richting om het noorden van Amorgos te verkennen. Ik wil de pittoreske dorpen, die in het noorden van Amorgos liggen, gaan bezoeken. De weg loopt hoog via de berghellingen langs de westkust, ik heb een mooi uitzicht over de hele centrale westkust, aan de overkant ligt het eilandje Nikouria dat vroeger een melaatseneiland was. Tegenwoordig is het eilandje zeer geliefd bij duikers en snorkelaars. Ik rij voorbij Aghios Pavlos, met de opvallende landtong in de zee. In en bij het dorp zijn een aantal tavernes en er zijn kamers te huur. Tien minuten later ben ik bij de grote baai van Aigiali (Aegiali).

Aigiali, Tholaria en Langada

Aegiai (Aigiali) is ook de naam van een badplaats, de Grieken noemen deze plaats Ormos Aigiali. Hier bevindt zich ook de noordelijke haven van het eiland en een zeer mooi zandstrand, misschien wel het mooiste van het eiland. Het dorp zelf is vol met gezellige terrasjes en leuke winkeltjes. Op de heuvels rond de baai, liggen de typisch Cycladische dorpen Tholaria (3 km), Langada (4 km) en Potamos (2 km). In principe kun je gemakkelijk naar al deze dorpen wandelen, maar let op, het is bergop wandelen. Vanaf deze dorpen heb je een prachtig uitzicht over de baai en de zee en bij al deze dorpen zijn leuke terrassen. Ik vind Tholaria en Langada erg leuk, jammer dat ik geen tijd heb om hier lang te blijven zitten of om terug te komen. Het is meer dan de moeite waard om door de steegjes van beide dorpen te wandelen, in beide dorpen zie ik veel leuke cafeetjes en restaurants. Dat verwacht je niet. In Tholaria zijn interessante musea en in Langada, dat omgeven is door veel groen, bevindt zich aan de rechterkant, net buiten het dorp en tegen de steile wanden van een rots, een opvallende kerk. Deze kerk van Agia Triada diende in de middeleeuwen als uitkijkpost en zo werden de vijanden op tijd gesignaleerd. Aan het einde van de middag rijd ik terug richting mijn hotel in Katapola. Eerst lekker douchen en dan aan de haven van Katapola rondslenteren en de sfeer proeven, het is erg gezellig. ’s Avonds bezoek ik weer het gezellige restaurant Akrogiali van Babis. Tegenover mij zitten twee heren te dineren. Babis wil me deze mensen voorstellen. Het zijn twee bijzondere mensen; mijnheer Kokologiannis die een supermarktketen heeft op Amorgos en op andere Cycladen, en mijnheer Antonis Vekris die eigen likeuren, wijnen en andere producten op Amorgos produceert. Wat zijn hun verhalen fascinerend! Met z’n drieën lopen we even later langs de kade naar een winkeltje waar de likeuren en wijnen verkocht worden, ik mag van alles proeven. Gelukkig hoef ik niet meer met de auto te rijden vannacht! Het wordt laat maar het is de moeite waar want ik heb het gevoel dat ik nu het eiland beter heb leren kennen.

Rachidi en Xilokeratidi

Vandaag is het voor het Griekse volk D-Day, want vandaag wordt het ‘historische’ referendum gehouden. ‘Ja’ of ‘Nee’ tegen de opgelegde bezuinigingen door o.a. de EU. Ik word zoals altijd vroeg wakker en haal een broodje bij de bakker om de hoek. Ik vraag aan de mevrouw achter de balie waar er gestemd wordt. “In de basisschool, bij de kerk”, is haar antwoord. Ik loop naar de basisschool die honderd meter verder is, maar het is er niet zo druk. Misschien ben ik te vroeg. Ik loop terug naar de haven waar allerlei cafeetjes zijn. Het is Frappé-time!
Het is vrij druk in het café, er zijn toeristen en Grieken. Sommigen ontbijten, anderen drinken koffie. Het gesprek van de dag is natuurlijk het referendum. Iedereen heeft een mening, geweldig om de gesprekken te volgen. Vanochtend heb ik met Wendy in Nederland gebeld. Ik heb besloten om morgen rond de middag vanaf Athene naar Amsterdam te vliegen, vandaag is dus mijn laatste dag op Amorgos. Wendy boekt de tickets via internet en per mail stuurt ze me de boarding card. Tegenwoordig kan alles zo gemakkelijk! Het komt goed uit, want vanavond om zeven uur vaart er een boot naar Piraeus, de haven van Athene. Dan ben ik morgen, heel vroeg in de ochtend, om half zes in Piraeus, en heb ik ruim de tijd om met de metro naar het vliegveld te gaan. Vandaag heb ik dus nog tijd zat om de hele dag verschillende locaties te bezoeken en dat komt goed uit. Ik begin bij Katapola, de baai van Katapola is één van de grootste, natuurlijke havens van de Egeïsche zee en de belangrijkste haven van Amorgos. Het is een gesloten baai waar drie leuke dorpen liggen. Dat zijn behalve Katapola, de dorpen Rachidi en Xilokeratidi, die te voet met elkaar snel bereikbaar zijn, ze liggen niet ver van elkaar. Ik heb nog steeds de huurauto en rijd daarmee eerst naar de overkant, naar het dorpje Xilokeratidi. Omdat het nog vrij vroeg in de ochtend is, zijn de meeste terrasjes nog dicht. Aan de kade zijn de vissers bezig met hun netten en op een terras bij een café zitten twee oudere mannen Griekse koffie te drinken. Ze discussiëren met elkaar en maken daarbij veel gebaren. Ik kom enkele toeristen tegen die mij vragen waar het strand is. Ik vraag het aan de visser die met zijn netten bezig is en die zegt “langs de kade lopen, dan kom je er vanzelf”. Ik vind Xilokeratidi erg leuk en gemoedelijk, van verschillende mensen op het eiland heb ik gehoord dat het in de zomer hier overal erg levendig en gezellig is, zo ook het nachtleven want er zijn ook leuke bars aan de zee. Tegenover Xilokeratidi liggen, hoog op de berg, vervallen ruïnes. Dat zijn de ruïnes van Minoa, een oude Minoïsche stad die door inwoners van Kreta rond 1800 voor Christus is gesticht. Binnen tien minuten ben ik er met de auto. Het is niet zo indrukwekkend, omdat het erg vervallen is. Toch vind ik het interessant, zeker omdat ik uit Kreta afkomstig ben en als je in de geschiedenis van Minoïsch Kreta bent geïnteresseerd, dan plaats je het in een ander perspectief.

Agia Anna, 'the big blue'

Vanaf Minoa rij ik richting Katapola, vanaf daar richting Chora en dan naar Aghia Anna, dat is een beroemd strand, dichtbij het klooster van Chozoviotissa. Toen ik gisteren in de buurt was, waaide het erg hard en had ik dit strand overgeslagen. Nu is het weer perfect! Aghia Anna is een van de bekendste plaatsen van Amorgos. Waarom? Hier werden in het jaar 1988 scenes voor de film ‘Le Grand Bleu’ of beter gezegd ‘The Big Blue’ opgenomen. De film met in de hoofdrol Rosanna Arquette, werd een groot succes en zette in een keer het eiland op de kaart. Het strand heeft zijn naam aan de gelijknamige kapel te danken die 100 meter verder ligt. Boven het strand, op de hellingen van de berg, is een terras waar ook eten besteld kan worden. Het heet heel toepasselijk “The Big Blue”. Vanaf hier heb ik een fantastisch uitzicht over de ruige kustlijn en de prachtige zee. Het uitzicht is indrukwekkend! ’s Middags ben ik terug in Katapola en zit ik op een terras aan de haven. Ik zie eerst een catamaran met toeristen arriveren en later de grote Blue Star ferry’s. Een paar honderd toeristen stappen van de boten af! Wat een drukte opeens aan de haven. Ik lever de auto bij het autoverhuurbedrijf in en ga weer bij mijn inmiddels goede vriend, Babis van Akrogiali, zitten. Hij heeft WIFI, ik kan alvast allerlei e-mailberichten beantwoorden en misschien aan mijn verhaal beginnen. Terwijl ik daar zit, zie ik de boot ‘Express Skopelitis’ binnenvaren. Even later stap ik op de boot en om 19.00 uur verlaat ik Amorgos.

Om vijf uur ’s ochtends komt de boot al in de haven van Piraeus aan, het is nog donker. Ik loop naar de metro die 500 meter verder ligt en wordt na een keer overstappen (bij de halte Syntagma plein) voor de deur van de luchthaven afgezet. Ik ga voor het overstappen nog even naar het Syntagma-plein, het plein van het Griekse parlement. Met de metro ben ik vanaf Piraeus binnen 20 minuten in het centrum van Athene. Ik loop vanaf de ondergrondse metro de trap op en daar zie ik het Griekse parlement. Het is half zes en bij het plein gaan allerlei koffiezaken open. In een zaakje, schuin tegenover het parlement, bestel ik een koffie en een warm kaasbroodje, het kost me €2.90. Het is al heel druk, want mensen gaan naar hun werk. Ik zie ook veel toeristen rondlopen. Ik stap de metro weer in en even later ben ik op de luchthaven.

In deze week heb ik heel veel leuke dingen gehoord, nieuwe plaatsen gezien en nieuwe recepten geproefd. Ik heb ook veel wijze woorden gehoord. Babis van restaurant Akrogiali in Amorgos had het beste voor het laatst bewaard: “Jorgos, toeristen die naar Griekenland komen moeten we koesteren. Daarom zullen we tegen hen ook nooit over onze persoonlijke problemen praten en het verdriet dat we door de economische crisis hebben, dat zullen we 100% voor onszelf bewaren!”.

Meer informatie over Amorgos:
www.grieksegids.nl/cycladen/amorgos.php
www.grieksegids.be/cycladen/amorgos.php
www.grieksegids.tv/film-video/videofilm-amorgos.php

Me dank aan:
Restaurant Akrogiali in Katapola
Antonis Vekris van www.amorgion.gr

Eilandhoppen Amorgos Naxos Griekse Gids Reizen Kaart Griekenland Griekse Gids Reizen ;
© De Griekse Gids 2000-2024